Raczej nie będzie wielkim nadużyciem stwierdzenie, iż Szlak
Niebieski jaki znamy w obecnym kształcie nie powstał na skutek realizacji
jakieś konkretnej idei (jak chociażby GSB), a jest raczej wynikiem
spontanicznego połączenia prac znakarskich prowadzonych osobno przez różne
ośrodki, zaczynając od Oddziału PTT w Gorlicach, znakującego jeszcze w latach
30-tych ubiegłego wieku odcinek z Grybowa do Wysowej, na pracach oddziałów
PTTK z Ustrzyk Dolnych i Przemyśla z lat 90-tych kończąc. I właśnie tą stosunkową młodą kartę z historii Szlaku Niebieskiego można łatwo prześledzić
porównując wydania map „Bieszczady” PPWK z lat 1993 i 1997.
Tym co przede wszystkim zwraca uwagę na wydaniu z roku 1993
to fakt, iż idąc od strony Bieszczadów, znaki niebieskie kończyły się przy
dworcu PKP w Ustrzykach Dolnych. W tym czasie (początek lat 90-tych) O/PTTK
Przemyśl dopiero rozpoczynał rozbudowę 57-kilometrowego niebieskiego szlaku
łączącego Przemyśl z Dynowem, przedłużając go w kierunku południowym
początkowo o 17 km
do Kalwarii Pacławskiej, a w kolejnym etapie do Jureczkowej.
Prace O/PTTK Przemyśl zakończyły się w 1995 roku
wyznaczeniem odcinka Jureczkowa – Ustrzyki Dolne. Tym samym zamknięta została
znakowana na niebiesko blisko 450-kilometrowa pętla między Rzeszowem, a
Grybowem.
Niewiele wcześniej, bo roku 1993 nastąpiła natomiast zmiana
przebiegu szlaku niebieskiego w Wysokich Bieszczadach o całkiem spektakularnym
charakterze, bo chyba tak należy określić fakt udostępnienia zamkniętego do tej
pory odcinka granicznego pomiędzy Riabą Skałą, a Wielką Rawką z trójstykiem na
Krzemieńcu włącznie. Do 1993 roku, co
nadal jest uwzględnione na poniższym fragmencie mapy, by dotrzeć z Riabej Skały
na Wielką Rawkę, szlak niebieski schodził najpierw przez Moczarne do Górnej
Wetliny, by później znowu wspinać się grzbietem Działu.
Oznakowany w 1993 roku odcinek Riaba Skała – Krzemieniec –
Wielka Rawka utrzymał się w niezmienionym kształcie do dzisiaj, a na mapie z
1997 roku prezentował się tak:
Pozostając przy porównaniu map Bieszczadów z lat
1993 i 1997 warto wyróżnić jeszcze jedną zmianę przebiegu Szlaku Niebieskiego z
tego okresu. Miała ona miejsce w paśmie Otrytu. W 1993
roku znaki niebieskie prowadziły z Polany na sam szczyt Hulskiego, przechodząc
po drodze całą dolinę po wsi Serednie Małe:
W wydaniu z 1997 roku widać już przebieg szlaku w obecnym
kształcie, czyli z Polany przez Wańka Dział na Przełęcz pod Hulskiem (z ominięciem szczytu Hulskie):
I kończąc już przegląd map Bieszczadów z lat 90-tych pod
kątem zmian przebiegu Szlaku Niebieskiego pozostaje zwrócić uwagę po pierwsze
na rejon Łupkowa. Od czasu gdy znaki prowadziły ze skrzyżowania w
Zubeńsku, nie jak obecnie, w kierunku Starego Łupkowa, a w stronę obwodnicy (omijając przy okazji
Chatkę na Krańcu Świata), ich przebieg zmienił się już dwukrotnie, w 2007 i 2019
roku:
A drugie wyróżnienie to rejon Roztok Górnych, przez które
przebiegał szlak zanim został przeniesiony na grzbiet graniczny:
